Najczęściej zadawane pytania

Jest to dwustronicowy dokument zawierający informacje o podstawowych cechach funduszu, tj.:  dane pozwalające na identyfikację funduszu, opis jego polityki i celów inwestycyjnych, przedstawienie dotychczasowych wyników lub ich symulacji, wysokość opłat i kosztów ponoszonych przez uczestników funduszu, określenie profilu ryzyka, w tym wskaźnika zysku do ryzyka z wyjaśnieniem ryzyka związanego z inwestycją w fundusz. Warto zapoznać się z tym dokumentem, gdyż struktura dokumentu jest jednolita, co ułatwia porównywanie poszczególnych funduszy.

Inwestowanie pasywne to zupełnie inne rozwiązanie niż zarządzanie aktywne. Jego celem jest wyłącznie podążanie za rynkiem, czyli tak naprawdę jego odwzorowanie. Jeśli więc inwestujemy w fundusz oparty np. na WIG 20 – wartość naszej inwestycji będzie rosła (lub malała) wraz ze zmianami tego indeksu. Takie rozwiązania mają zdecydowanie niższe koszty zarządzania, jednak nie oferują extra premii na rosnących rynkach, co jest możliwe w funduszach zarządzanych aktywnie.

Inwestowanie aktywne to reagowanie na bieżące wydarzenia na rynku kapitałowym – kupowanie i sprzedawanie akcji i instrumentów finansowych według wiedzy i doświadczenia osoby zarządzającej funduszem inwestycyjnym.

Limit zaangażowania w akcje w tego typu funduszach jest precyzyjnie określony w statucie, z reguły jest to nie mniej niż 80% wartości funduszu. Ten parametr jest elementem umowy zawartej z inwestorem i dlatego zarządzający nie może pozbyć się akcji w sytuacji spadków na rynkach finansowych. Może jedynie zmniejszyć zaangażowanie do poziomu zapisanego w statucie, bądź do portfela nabyć spółki zachowujące się w takich okolicznościach lepiej. Utrzymanie statutowego poziomu zaangażowanie w akcje daje szanse inwestorowi na szysze odrobienie strat na ryzykach wzrostowych.

Każdy fundusz inwestycyjny charakteryzuje się określoną w statucie polityką inwestycyjną – czyli na jakim rynku, w jakich proporcjach mogą być lokowane środki od inwestorów zgromadzone w funduszu. Nawet jeśli przykładowo będzie to rynek akcji polskich, to nie będzie to dokładne odwzorowanie indeksów giełdowych, a wynik funduszu będzie uzależniony od tego jak zachowają się akcje spółek dobrane do portfela przez zarządzającego funduszem. Dlatego w niektórych okresach fundusz może osiągać wyniki inne, niż indeksy.

To najbardziej obszerny dokument funduszu inwestycyjne. Znajdują się w nim informacje na temat funduszu, w szczególności praw uczestników funduszu, warunków zbywania i odkupywania jednostek uczestnictwa, polityki inwestycyjnej, ryzyka związanego z inwestowaniem w jednostki uczestnictwa, wysokości opłat i prowizji związanych z uczestnictwem w funduszu oraz podstawowe dane finansowe w ujęciu historycznym. Zawiera także statut funduszu.

Zasady tworzenia, w tym określenie koniecznych elementów prospektu informacyjnego w polskim systemie prawnym określone wynikają z zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych.

To najbardziej przyjazny w odbiorze dokument (choć siłą rzeczy najmniej szczegółowy) funduszu inwestycyjnego. Z treści karty dowiedzieć możemy się m.in. jaka jest polityka inwestycyjna, najważniejsze pozycje inwestycyjne wchodzące w skład portfela, a także informacje o tym, do kogo skierowany jest fundusz, jak kształtują się opłaty za uczestnictwo, jak wyglądały wyniki historyczne, ile fundusz ma aktywów i kto nim zarządza. Dokument jest dostępny na stronie internetowej TFI i na bieżąco aktualizowany.

Najprościej w tej sytuacji skorzystać z internetowego dostępu do rachunku (rachunków) funduszu oferowanego przez TFI. Tam w każdej chwili możemy sprawdzić bieżące saldo ulokowanych środków, historię transakcji…. Taka forma dostępu do rachunku jest bezpłatna, a sposób obsługi zbliżony do tego co oferuje bankowość elektroniczna.

Innym sposobem obliczenia wartość posiadanej inwestycji jest pomnożenie liczby posiadanych jednostek uczestnictwa (podaną na potwierdzeniu transakcji) przez wartość jednostki uczestnictwa publikowaną na stronie internetowej TFI, czy wyspecjalizowanych portali finansowych.

Otwarcie rejestru funduszu inwestycyjnego dla osoby małoletniej jest jak najbardziej możliwe. Robi to w imieniu tej osoby rodzic (opiekun prawny). Prawo do dysponowania tak gromadzonymi oszczędnościami osoba małoletnia uzyskuje po osiągnięciu 18 roku życia. Warto jednak pamiętać, że wcześniejsza wypłata z takiego rachunku jest możliwa po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, o ile wypłacana kwota przekracza ustaloną wartość czynności zwykłego zarządu.

Jeśli za swego życia wskażemy osobę uposażoną, to TFI wypłaci takiemu spadkobiercy odziedziczone środki jedynie na podstawie aktu zgonu. Nie będą więc te środki uwzględniane w podziale majątku. Kwota wypłaty jest ograniczona do 20-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, przypadającego na ostatni miesiąc przed śmiercią uczestnika funduszu.

Środki zgromadzone w funduszach inwestycyjnych są majątkiem prywatnym, na takich samych zasadach jak nieruchomość, samochód, czy oszczędności zgromadzone w banku. Podlegają więc dziedziczeniu, tak jak cały majątek zmarłego. Co ważne, instytucja finansowa po otrzymaniu informacji o śmieci posiadacza funduszu nie przenosi ich na nieoprocentowane konto, a dalej są zarządzane w ramach funduszu, czy strategii wybranej przez zmarłego.

Wypłata środków na rzecz spadkobierców następuje po przedstawieniu decyzji sądu, bądź umowy notarialnej o podziale masy spadkowej. Jeśli dziedziczy osoba uposażona przedkłada tylko akt zgonu.

Konstrukcja funduszu parasolowego polega na tym, że w ramach jednego funduszu inwestycyjnego wyodrębnianych jest kilka subfunduszy, z których każdy może niezależnie realizować własną politykę inwestycyjną. W związku z tym w ramach funduszu parasolowego można zainwestować np. w subfundusz lokujący środki w akcje, w papiery dłużne, czy w inne rodzaje instrumentów.

W ramach funduszu parasolowego może znajdować się nieograniczona liczba subfunduszy. Dzięki takiej konstrukcji zmiana inwestycji między subfunduszami w obrębie jednego funduszu parasolowego nie powoduje naliczeniem podatku od zysków. Podatek ten zostanie naliczony oraz pobrany dopiero w momencie wycofania środków. To główna zaleta tej konstrukcji.

Zysk wypracowany przez środki ulokowane w funduszach inwestycyjnych podlega podatkowi od zysków kapitałowych w wysokości 19%, czyli tzw. podatkowi Belki. Potrzeba jego zapłaty pojawia się dopiero przy wypłacie środków z funduszu. Podatek nalicza i odprowadza instytucja finansowa, na zasadach identycznych jak robią to banki w przypadku odsetek uzyskiwanych z lokat terminowych.

Zgodnie z wymogami ustawowymi maksymalny czas realizacji zleceń wypłaty (odkupienia jednostek uczestnictwa) nie może być dłuższy niż 7 dni. Zwykle czas pomiędzy złożeniem takiego zlecenia a momentem pojawienia się na rachunku bankowym nie przekracza od 2 do 5 dni roboczych.

Sposób inwestowania, czyli gdzie i w jakich proporcjach precyzyjnie określa Statut Funduszu. Praktycznie daje to możliwości inwestowania w papiery wartościowe, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, instrumenty rynku pieniężnego, tytuły uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, finansowe i towarowe instrumenty pochodne, własność lub współwłasność nieruchomości i statków morskich oraz użytkowanie wieczyste, wierzytelności, waluty, depozyty bankowe. I to zarówno w Polsce, jak i za granicą. Nie znaczy to jednak, że każdy fundusz inwestuje w te same instrumenty, można znaleźć fundusze dedykowane konkretnym rynkom, konkretnym rozwiązaniom, mniej lub bardziej ryzykowne.

Istotą funduszy inwestycyjnych otwartych, a jednocześnie jedną z największych zalet jest to, że ich funkcjonowanie jest bezterminowe, czyli wpłacający nie deklaruje czasu inwestycji i jednocześnie może w każdej chwili na dowolne żądanie wypłacić część lub całość zgromadzonych środków, nie tracąc wypracowanych zysków. Trzeba jednak wiedzieć, że mogą istnieć fundusze inwestycyjne zamknięte, gdzie czas ich trwania (a więc i inwestowania) jest ściśle określony i jednocześnie możliwości wypłaty części lub całości zgromadzonego kapitału mogą być ograniczone – może się to odbyć np. raz w roku, czy dopiero na koniec trwania funduszu.

Najpopularniejszym wskaźnikiem opisującym poziom ryzyka inwestycyjnego konkretnego funduszu jest SRRI czyli syntetyczny wskaźnik opisujący profil ryzyka i zysku (z angielskiego Synthetic Risk and Reward Indicator). Można go znaleźć chociażby w karcie funduszu.

Wskaźnik SRRI przyjmuje wartości całkowite od 1 do 7. Najniższa wartość 1 oznacza najniższy poziom ryzyka, zaś najwyższa wartość 7 przypisywana jest najbardziej ryzykownym funduszom. Analogicznie, wartość 1 oznacza jednocześnie fundusz o najniższym potencjalnym zysku, zaś wartość 7 fundusz o najwyższej potencjalnej stopie zwrotu. Obrazuje on jedną z podstawowych zasadę inwestowania – im wyższy potencjalny zysk, tym wyższe ryzyko; im mniejszy potencjalny zyska, tym mniejsze ryzyko.

W funduszach inwestycyjnych otwartych w związku z faktem przeliczania wpłat na jednostki uczestnictwa funduszy nie ma takiej możliwości. Zysk wypracowany w funduszu to różnica między wartością nabytych jednostek uczestnictwa/certyfikatów inwestycyjnych o ich wartością na dzień wypłaty.

Jest taka możliwość w przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych (FIZ), jeśli statut funduszu to przewiduje taki sposób wypłaty zysku z tytułu posiadanego certyfikatu inwestycyjnego.

Odpowiedź jest twierdząca, ponieważ aktywa (majątek funduszu, między innymi akcje, obligacje…) mogą tracić na wartości. To, w co inwestuje fundusz podlega wycenie rynkowej, więc jeśli inwestorzy pozbywają się danej klasy aktywów, np. akcji, czy obligacji to ich ceny spadają, co przekłada się na spadek wartości jednostek uczestnictwa, a więc zainwestowanego w fundusz kapitału. Warto jednak pamiętać, że strata „materializuje się” dopiero w momencie wypłacenia środków z funduszu.

To inaczej rodzaj wzorca, stopa odniesienia służąca do oceny efektów inwestycyjnych osiąganych przez fundusz inwestycyjny.  Benchmarkiem może być np. indeks giełdowy (WIG, WIG20) dla funduszu inwestującego w akcje polskich spółek. W interesie uczestników funduszu jest, by wynik funduszu był wyższy, niż benchmarku, bo potwierdza to wtedy umiejętności zarządzających. Co wcale nie oznacza, że fundusze pobawione benchmarku osiągają gorsze wyniki inwestycyjne. O wyniku decydują wyłącznie umiejętności i wiedza zarządzających, jak i realia rynkowe.

Okoliczności, jak i wysokość pobieranej opłaty jest zapisana w statucie funduszu. Stanowi wartość procentową udziału w zysku wypracowanym przez fundusz po spełnieniu warunków opisanych w statucie – może to być po osiągnięcie określonego poziomu zysku, bądź ustalonego dla funduszu benchmarku. Zwykle nie przekracza 20% wypracowanego zysku. Jest dodatkowym wynagrodzeniem TFI.

Opłata stała za zarządzanie to wynagrodzenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych za zarządzanie funduszem – ma wartość procentową wyrażaną w skali roku. Z tych pieniędzy TFI pokrywa koszty swojego funkcjonowania, czyli chociażby zatrudnienia osób zajmujących się zarządzaniem funduszu… Opłata stała jest pobierana przez cały okres działalności funduszu. Jej maksymalna wartość ma charakter limitowany ustawowo i nie może przekroczyć 2% w skali roku. Każda opublikowana wycena jednostki uczestnictwa jest pomniejszana o 1/365 część tej opłaty za każdy dzień zarządzania powierzonym kapitałem. Tak więc, wartość „widzianej” inwestycji uwzględnia pobraną już wcześniej opłatę za zarządzanie.

Towarzystwo funduszy inwestycyjnych może w każdej chwili może czasowo zawiesić jej pobieranie lub zmniejszyć jej wysokość.

Jest to wartość mająca postać procentową określającą faktycznie pobrane opłaty z aktywów funduszu (majątku funduszu) w ostatnim roku kalendarzowym. Opłata ta zawiera wszystkie koszty, jakie były przez fundusz ponoszone: opłatę stałą, prowadzenie rachunku przez depozytariusza, koszty prowizji maklerskich…, a w przypadku inwestowania aktywów w inne fundusze, także opłaty bezpośrednie tych funduszy. Do wyliczania tej opłaty nie uwzględnia się opłaty manipulacyjne (za nabycia, za odkupienie), opłaty za wynik.

To bardzo dobry wskaźnik pokazujący realne koszty inwestowania pieniędzy w funduszu inwestycyjnym.

Każda wpłata do funduszu inwestycyjnego jest przeliczana na jednostki uczestnictwa funduszu inwestycyjnego lub certyfikaty inwestycyjne (to w przypadku FIZ). Tak więc ich liczba zaksięgowana na rachunku uczestnika jest stała (chyba, że będzie dopłata, to wtedy doliczone zostaną następne jednostki lub certyfikaty). Za wpłacone do funduszu środki są kupowane różne aktywa, czyli na przykład obligacje, akcje, surowce. Wartość tego majątki podlega ciągłym zmianom, w zależności od cen uzyskiwanych na rynkach giełdowych, więc wartość jednostki uczestnictwa może rosnąć, bo rosną ceny, lub maleć, bo spadają. Dlatego, jak przemnożymy ilość posiadanych jednostek przez opublikowaną wartości, to stan naszej inwestycji będzie podlegał codziennym zmianom, mimo niezmieniającej się ilości jednostek uczestnictwa będących w posiadaniu uczestnika.

Zmienność kursów akcji, obligacji, surowców, a w efekcie jednostek uczestnictwa, to cecha rynków finansowych, ale tylko w ten sposób w długim okresie czasu można walczyć z inflacją i skutecznie pomnażać oszczędności.

Dokładną wysokość wpłat określa statut funduszu inwestycyjnego. Z reguły są tam określone dwie wartości: minimalna kwota pierwszej wpłaty oraz minimalna kwota kolejnych wpłat. W przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych jest to kwota wskazana w formularzu zapisu. Warto pamiętać, że jeśli kwota wpłaty będzie niższa od minimalnej wpłata nie rozstanie rozliczona i zwrócona na konto nadawcy. Nie jest natomiast określana maksymalna wartość wpłaty do funduszu, to zależy wyłącznie od zasobności portfela inwestora.

Wpłaty do funduszu, czyli nabycia jednostek uczestnictwa realizujemy przelewem bankowy (wpłaty gotówkowe, bądź przekazem pocztowym są niemożliwe).

Warunki i sposób likwidacji funduszu inwestycyjnego jest dokładnie opisany w statucie. Podstawą podjęcia takiej decyzji może być m.in. upływ okresu na jaki utworzono fundusz, spadek wartości aktywów poniżej ustawowej wartości, podjęcie stosownej uchwały przez radę lub zgromadzenie inwestorów, wystąpienie innych przyczyn określonych w statucie.

Z dniem rozpoczęcia likwidacji fundusz inwestycyjny nie można już dokonywać wpłat do funduszu, jak i wypłat. Po zakończeniu procesu likwidacji, czyli sprzedaży całego majątku funduszu, następuje wypłata uzyskanych środków osobom posiadającym jednostki uczestnictwa.

Agent transferowy to podmiot, który na podstawie umowy z funduszem inwestycyjnym, zajmuje się przetwarzanie danych funduszu, zapewnieniem poprawnego obiegu dokumentów i środków finansowych. Do zadań agenta transferowego należy między innymi prowadzenie rejestru uczestników funduszu – nie tylko ich danych osobowych, ale także całą historię wykonanych transakcji czy operacji, np. daty, ceny i liczby nabytych jednostek, uiszczone opłaty itp.

Agent transferowy prowadzi rozliczenia uczestników funduszu inwestycyjnego – przelicza środki pieniężne wpłacone przez inwestorów na jednostki uczestnictwa oraz odkupywane jednostki na wypłacane inwestorom środki pieniężne. Realizuje on także inne dyspozycje uczestników funduszy, np. przyjmuje reklamacje, pełnomocnictwa, aktualizuje dane…

To podmiot dbający, by towarzystwo funduszy inwestycyjnych (TFI) zarządzające funduszem działało zgodnie z prawem i statutem regulującym działalność funduszu. Przechowuje środki funduszu (prowadzi rachunki funduszu), sprawuje kontrolę nad decyzjami inwestycyjnymi TFI i reprezentuje inwestorów w sporach z TFI. Działalność depozytariuszy kontroluje Komisja Nadzoru Finansowego. Ze względu na szczególną rolę Depozytariusza w ochronie interesów inwestorów prawo zabrania by istniały jakiekolwiek powiązania kapitałowe pomiędzy nim a TFI.

Fundusz inwestycyjny nie może upaść, co wynika z jego konstrukcji prawnej. Jednakże w wyniku niesprzyjającego otoczenia rynkowego, czy błędnych decyzji inwestycyjnych jak najbardziej może ponieść stratę.

Upadłość natomiast może się to przytrafić instytucji zarządzającej, czyli TFI lub bankowi prowadzącemu rachunek bankowy funduszu, czyli Depozytariuszowi. Wierzyciele tych instytucji nie mogą dochodzić swoich roszczeń z pieniędzy klientów funduszu inwestycyjnego. Dotyczy to także Skarbu Państwa.  Po upadłości dotychczasowego TFI zarządzanie funduszem przejmuje inne TFI, a w przypadku upadłości Depozytariusza prowadzenie rachunku przejmuje inny bank, który może być Depozytariuszem.

Jedynymi właścicielami funduszu inwestycyjnego są osoby, które wpłaciły tam oszczędności. Co ważne, zgromadzony w funduszu majątek jest niezależny od zarządzającej nim firmy, czy banku prowadzącego rachunek funduszu.

Oszczędności ulokowane w funduszu inwestycyjnym są zarządzane wyłącznie przez licencjonowane podmioty, czyli TFI. Za ulokowane tam środki całym swym majątkiem odpowiada Depozytariusz, czyli bank prowadzący rachunek bankowy.

SFIO czyli specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte działają na zasadach podobnych do funduszy inwestycyjnych otwartych (FIO), w oparciu o te same przepisy ustawy, ale z pewnymi wyjątkami dającymi większą elastyczność działania. Przede wszystkim mogą stosować zasady i ograniczenia inwestycyjne charakterystyczne dla funduszy inwestycyjnych zamkniętych (FIZ). Dzięki czemu może zawęzić krąg inwestorów, określić warunki i terminy odkupywania jednostek uczestnictwa, a nawet lokować do 100% swoich aktywów w jednostki uczestnictwa jednego funduszu inwestycyjnego otwartego lub tytuły uczestnictwa funduszu zagranicznego, lub instytucji wspólnego inwestowania.

Jedynym podmiotem, który może tworzyć fundusze inwestycyjne i nimi zarządzać, a także w pełni je reprezentować, są Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych. Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych jest też pośrednikiem w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa zarządzanego funduszu inwestycyjnego.

Towarzystwo funduszy inwestycyjnych zatrudnia wykwalifikowane osoby, które podejmują decyzje dotyczące lokat inwestycyjnych funduszy w oparciu o kryteria i limity określone w statucie funduszu. Funduszem może zarządzać jedna osoba lub grupa osób. W określonych przypadkach TFI może zlecić zarządzanie portfelem funduszu zewnętrznej firmie.

Jest to działalność ściśle regulowane, konieczna jest zgoda KNF oraz spełnienie szeregu wymogów określonych w ustawie o funduszach inwestycyjnych.

Statut funduszu to swoista „instrukcja obsługi” jego działania. Jest sporządzany w formie aktu notarialnego, określa warunki i zasady działania funduszu inwestycyjnego. Przede wszystkim zasady polityki inwestycyjnej, możliwości i warunki wypłacania dochodów, koszty i sposób ich naliczania, częstotliwość i metody wycen, wysokość i sposób wpłat i wypłat, czy także prawa uczestników, sposób udostępniania informacji, czy ogłaszania zmian w samym statucie. W statucie znajdują się też dane funduszu, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, depozytariusza, innych podmiotów, które wykonują istotne czynności na rzecz funduszu, np. zarządzanie portfelem, prowadzenie rejestrów (ewidencji) uczestników, księgowość…

Cechą lokaty terminowej jest to, że w momencie jej założenia znamy dokładnie stopę zwrotu (czyli wartość odsetek) za umówiony z bankiem termin zablokowania swego kapitału. Natomiast w przypadku funduszu ewentualny zysk lub strata pochodzą wyłącznie z wartości wyceny majątku, jakim zarządza fundusz. Czyli jeśli wartość majątku rośnie (co wyraża się chociażby w wycenach giełdowych), to mamy zysk – cena jednostki uczestnictwa/certyfikatu inwestycyjnego rośnie, jeśli wartość majątku maleje to mamy stratę – cena jednostki uczestnictwa/certyfikatu inwestycyjnego maleje.

Fundusze inwestycyjne zamknięte (FIZ) tworzone są zwykle z myślą o tych, którzy poszukują szerszych możliwości inwestycyjnych niż te, które oferowane są w funduszach otwartych. Zarządzający FIZ mogą korzystać ze zdecydowanie większej, niż w przypadku funduszy otwartych, liczby instrumentów finansowych, co przekłada się na możliwość realizowania bardziej elastycznej strategii. Fundusze zamknięte mogą też ograniczać liczbę inwestorów, którzy mogą kupić certyfikaty. Wyceny aktywów i certyfikatów odbywają się okresowo, zwykle w cyklach miesięcznych lub kwartalnych, choć zdarzają się fundusze wyceniane tygodniowo.

To forma zbiorowego inwestowania środków pieniężnych. W ramach funduszu inwestycyjnego otwartego (FIO) zbywane są jednostki uczestnictwa (nabywającym jest osoba wpłacająca środki do funduszu). FIO charakteryzuje się brakiem ograniczeń co do możliwości przystąpienia lub rezygnacji z uczestnictwa. To oznacza, że na każde żądanie uczestnika FIO zbywa lub odkupuje jednostki uczestnictwa. Robi to z częstotliwością określoną w statucie, jednak nie rzadziej niż raz na 7 dni. Dodatkowo sam proces inwestycyjny podlega limitom i ograniczeniom wynikającym z ustawy o funduszach inwestycyjnych. Uczestnikiem FIO może być osoba fizyczna, osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej.

Fundusz inwestycyjny otwarty zbywa jednostki uczestnictwa na żądanie uczestnika (uczestnik nabywa jednostki) – czyli dokonując wpłaty pieniędzy do funduszu nabywamy jednostki uczestnictwa (przeliczenie wpłaty na jednostki uczestnictwa) od zbywającego jednostki funduszu inwestycyjnego.

Fundusz inwestycyjny otwarty dokonuje odkupienia jednostek uczestnictwa na żądanie uczestnika (uczestnik sprzedaje jednostki) – czyli jeśli chcemy dokonać wypłaty z funduszu inwestycyjnego sprzedajemy jednostki uczestnictwa  funduszowi (po przeliczeniu otrzymamy gotówkę na konto) a fundusz inwestycyjny odkupuje posiadane przez nas jednostki uczestnictwa.

Konwersja jednostek uczestnictwa funduszu inwestycyjnego to proces polegający na jednoczesnym umorzeniu jednostek uczestnictwa w danym funduszu inwestycyjnym oraz kupnie za uzyskane środki jednostek innego funduszu. Jeśli w trakcie tej operacji pojawi się zysk, zostanie pobrany podatek od zysków kapitałowych (podatek Belki).

Zamiana jednostek uczestnictwa polega na przenoszeniu środków pomiędzy różnymi subfunduszami skupionymi w jednym „parasolu”. Warto korzystać z tej możliwości jeśli chcemy na przykład zatrzymać zyski wypracowane w funduszu akcyjnym lub ograniczyć straty w obliczu załamania się rynków. Nie trzeba wypłacać zgromadzonych oszczędności a jedynie dokonać zamiany, na przykład przenosząc środki do funduszu nie posiadającego akcji.

Należy pamiętać, że w obu przypadkach fundusze muszą być koniecznie zarządzane przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych.

Na rynku funduszy inwestycyjnych to dość częste zjawisko polegające na tym, że w obrębie jednego funduszu jest notowanych kilka rodzajów/kategorii jednostek uczestnictwa. Zwykle są oznaczane kolejnymi literami alfabetu A, B.C… Różnią się zwykle innymi wartościami kosztów zarządzania, co wiąże się z tym, że określone rodzaje jednostek mogą być dedykowane konkretnym rozwiązaniom inwestycyjnym, np. PPE, IKE, IKZE lub Klientom dysponującym większą kwotą środków na pierwszą wpłatę, np. 5 milionów złotych. Szczegółowa informacja na ten temat znajduje się w Statucie Funduszu.

Informację o częstotliwości wycen funduszu inwestycyjnego jest zawarta w statucie funduszu. Zgodnie z w wymogami Ustawy nie może to być rzadziej, niż raz na 3 miesiące oraz na 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, a także w dniu wykupywania certyfikatów.

Informację o częstotliwości wycen funduszu inwestycyjnego jest zawarta w statucie funduszu. W przypadku funduszy otwartych, zgodnie z w wymogami Ustawy nie powinno się to odbywać rzadziej, niż w każdym dniu zbywania lub odkupywania jednostek uczestnictwa, ale nie rzadziej niż raz na 7 dni. W praktyce jest to każdy dzień, w którym odbywają się regularne sesje Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie, a więc prawie w każdy dzień roboczy.

Środki wpłacane do funduszu inwestycyjnego zamkniętego są przeliczane na certyfikaty inwestycyjne. Ilość przydzielonych (nabytych) certyfikatów wyraża wielkość udziału uczestnika w majątku funduszu. Ilość przydzielonych certyfikatów wynika z podzielenia wpłacanej kwoty przez wartość pojedynczego certyfikatu opublikowanego na dzień dokonania rozliczenia.

Certyfikaty inwestycyjne są papierami wartościowymi emitowany przez fundusz inwestycyjny zamknięty. Certyfikat inwestycyjny jest niepodzielny, co znaczy, że nie możemy nabyć jego części, a wysokość wpłaty musi być zawsze wielokrotnością jego pojedynczej wartości.

Środki wpłacane do funduszu inwestycyjnego są przeliczane na jednostki uczestnictwa funduszu inwestycyjnego. Ilość przydzielonych jednostek wyraża wielkość udziału uczestnika (osoby wpłacającej) w majątku funduszu. Ilość przydzielonych jednostek uczestnictwa wynika z podzielenia wpłacanej kwoty przez wartość jednostki uczestnictwa opublikowaną na dzień dokonania rozliczenia. Jednostki uczestnictwa są podzielne, więc możemy nabyć nawet część jednostki uczestnictwa.

Aktualną wartość/cenę pojedynczej jednostki uczestnictwa funduszu otrzymujemy poprzez podzielenie wartości wszystkich elementów majątku nabytego do funduszu za środki wpłacających, jak i gotówki (po potrąceniu kosztów) przez ilość jednostek uczestnictw przydzielonych (posiadanych) przez uczestników funduszu.

Aktualna wartość jednostki jest publikowana na stronach internetowych TFI oraz wyspecjalizowanych firm zajmujących się rynkami finansowymi.

To osoba (osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej), która za środki wniesione do funduszu nabyła jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne. Czyli podsumowując, uczestnikiem funduszu inwestycyjnego stajemy się po przydzieleniu na indywidualny rachunek nabytych jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych.

Może to być każda osoba fizyczna (brak ograniczeń wiekowych w tym zakresie, w przypadku osoby niepełnoletniej wpłaty dokonuje osoba dorosła), osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej.

Dla wpłaty jednorazowej, po przeliczeniu jej na jednostki uczestnictwa funduszu, uzyskamy liczbę jednostek, która nie ulegnie zmianie w trakcie inwestycji. Zmieniać się będzie jedynie ich wartość w czasie. Zatem końcowy efekt inwestycji zależeć będzie wyłącznie od ceny jednostek w momencie wypłaty środków z funduszu.

W przypadku wpłat systematycznych, dla każdej wpłaty otrzymujemy różną liczbę jednostek w zależności od ceny, po jakiej są one kupowane. Końcowy efekt inwestycji zależy zatem od ilości zgromadzonej liczby jednostek i ich ceny w momencie wypłat.

Należy pamiętać, że w obu przypadkach wypłacana kwota może być pomniejszona o naliczony podatek od zysków kapitałowych, jeśli takie udało się wypracować.

Z punktu widzenia ryzyka inwestycyjnego wpłata jednorazowa wiąże się większym ryzykiem, gdyż wynik naszej inwestycji zależy mocno od wybranego momentu wpłaty środków, bo jeśli wpłacimy na samym szczycie hossy, to w krótkim terminie możemy mieć do czynienia z poważną stratą. Ale mamy tez szanse na nadzwyczajne zyski w przypadku trafienia w rynkowy dołek.

Natomiast w przypadku systematycznych wpłat uniezależniamy się od koniunktury giełdowej, uśredniając niejako cenę kupowanych jednostek uczestnictwa. Nie musimy analizować rynku, skupiając się jedynie na konsekwentnym wpłacaniu środków. To zdecydowanie najlepszej strategii dla osoby lokującej oszczędności w funduszach inwestycyjnych.

Zgodnie z literą prawa, czyli w świetle Ustawy o Funduszach Inwestycyjnych, Towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI) to instytucje, które mogą tworzyć fundusze inwestycyjne, zarządzać nimi i reprezentować je w relacjach zewnętrznych – z innymi podmiotami, w tym inwestorami. To właśnie towarzystwu funduszy inwestycyjnych powierza się swoje pieniądze, które następnie są inwestowane zgodnie z polityką inwestycyjną i statutem zarządzanych przez nich funduszy.

Może to być wyłącznie spółka akcyjna, która uzyska zgodę Komisję Nadzoru Finansowego na wykonywanie takiej działalności przez. Kapitał założycielski TFI musi wynosić minimum 4 miliony złotych i musi zostać zdeponowany w gotówce. Dodatkowo, obowiązkiem każdego towarzystwa funduszy inwestycyjnych jest zatrudnienie co najmniej dwóch licencjonowanych doradców inwestycyjnych. Tak liczne i szczegółowe obostrzenia dotyczące działania towarzystwa funduszy inwestycyjnych ma zapewnić im niezależność, a także odpowiednie zarządzanie pieniędzmi wniesionymi przez inwestorów.

To forma wspólnego inwestowania polegająca na zbiorowym lokowaniu środków pieniężnych (oszczędności, nadwyżek) wpłaconych przez uczestników funduszu (oszczędzających), którzy są jednocześnie jego jedynymi właścicielami. Prawo dopuszcza sytuacje, że możliwe jest wnoszenie do funduszu innych wartości majątkowych, niż pieniądze – to jednak dzieje się rzadko i dotyczy raczej funduszy dedykowanych konkretnej osobie, wąskiej grupie osób, czy firmie, fundacji. Zarządzaniem tak zgromadzonych środków zajmuje się licencjonowany podmiot, czyli Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych.

Wypłata środków zgromadzonych na rachunku PPK jest możliwa w następujących sytuacjach:

• po osiągnięciu 60 roku życia,
• w przypadku poważnego zachorowania Twojego, małżonka lub dziecka (do 25% środków w PPK bez obowiązku ich zwrotu, katalog chorób określa Ustawa o PPK),
• w celu pokrycia wkładu własnego w związku z budową lub zakupem mieszkania, z obowiązkiem ich zwrotu (do 100% wartości środków zgromadzonych na rachunku PPK).

• Terminowe i prawidłowe naliczanie i odprowadzanie wpłat do PPK,
• Niezwłoczne informowanie instytucji finansowej (do 7 dni) o rezygnacji uczestnika z dokonywania wpłat do PPK, a także o ponownym jego przystąpieniu,
• Co 4 lata (od 1.04.2023 r.) – poinformowanie pracownika oraz wznowieniu wpłat do PPK, który zrezygnował wcześniej z uczestnictwa, o ile uczestnik ponownie nie złożył oświadczenia o rezygnacji,
• Wykonywanie decyzji pracowników dotyczących finansowania przez nich wpłat dodatkowych,
• Monitorowanie wysokości wynagrodzenia pracownika (osiąganego u pracodawcy) – jeśli zarabia mniej niż 1,2 krotność minimalnego wynagrodzenia, które upoważnia do obniżenia wpłaty podstawowej do PPK do min. 0,5% wynagrodzenia,
• W przypadku zatrudnienia nowego pracownika posiadającego środki w PPK w funduszu zdefiniowanej daty zarządzanym przez inne towarzystwo – wystąpienie w jego imieniu o transfer środków tam zgromadzonych (chyba, że uczestnik nie wyrazi na to zgody).

Gromadzone środki są inwestowane w subfundusze zdefiniowanej daty, których polityka inwestycyjna zmienia się automatycznie dopasowując poziom ryzyka do wieku uczestnika PPK.
Poszczególne subfundusze są zarządzane zgodnie z obowiązującymi ustawowo limitami zaangażowania w instrumenty dłużne i udziałowe, które będą się zmieniały w zależności od czasu pozostałego do osiągnięcia przez dany subfundusz zdefiniowanej daty. W myśl zasady, im starszy uczestnik PPK, tym większa część środków inwestowana jest w bezpieczne instrumenty. Należy również pamiętać, że inwestowanie wiąże się z ryzykiem inwestycyjnym.

W zakresie zgodności z prawem oraz interesem uczestników PPK, nadzór nad instytucjami finansowymi sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego. Instytucje zarządzające muszą spełniać szereg określonych ustawowo wymogów, by móc zarządzać środkami zgromadzonymi w PPK.

Nie, indywidualnie nie ma takiej możliwości. Instytucję zarządzającą PPK może zmienić pracodawca wyłącznie dla wszystkich pracowników.
Dopiero w sytuacji zmiany pracy możesz mieć taką możliwość, ale to do ciebie będzie należała ostateczna decyzja czy swoje środki przeniesiesz do innej instytucji finansowej u której nowy pracodawca prowadzi PPK.

Tak, dokonanie zwrotu z rachunku PPK nie stanowi przeszkody do dalszego oszczędzania. Twój rachunek PPK, z którego dokonałeś zwrotu środków nadal jest prowadzony. Jeśli nie złożyłeś deklaracji rezygnacji do swojego pracodawcy to wpłaty do PPK nadal będą odprowadzane. Natomiast jeśli złożyłeś rezygnację z PPK to wpłaty będą wznawiane co 4 lata.
Pamiętaj, że złożenie deklaracji zwrotu środków z PPK nie oznacza rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK przez Twojego pracodawcę.

Jeżeli nie masz ukończonych 26 lat, a Twój przychód nie przekroczył kwoty rocznego limitu (do 85 528 zł w roku podatkowym), nie będziesz płacił podatku od wpłat finansowanych przez Twojego pracodawcę do PPK.

Wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy nie stanowią podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W związku z tym, za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim pracodawca nie będzie dokonywał za Ciebie wpłat do PPK.

Wpłaty na PPK są naliczane od wynagrodzenia stanowiącego tzw. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Jeżeli od premii naliczane są składki emerytalne i rentowe, to są one również objęte PPK

Nie, wpłatę powitalną  jak i dopłatę roczną otrzymasz tylko na jeden rachunek PPK.

Wpłata powitalna jest jednorazowa i wynosi 250 zł. Warunkiem otrzymania wpłaty powitalnej od Państwa jest Twoje uczestnictwo w PPK przez trzy pełne miesiące. Wpłata powitalna wpłynie na Twój rachunek PPK w terminie 30 dni po zakończeniu kwartału.
Z kolei dopłata roczna pojawi się na Twoim rachunku PPK do 15 kwietnia następnego roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje dopłata. Dopłatę roczną w wysokości 240 zł otrzymasz jeśli, kwota wpłat podstawowych i dodatkowych finansowanych przez Pracodawcę oraz Ciebie w danym roku kalendarzowym jest równa co najmniej kwocie wpłat podstawowych należnych od kwoty stanowiącej 6-krotność minimalnego wynagrodzenia w danym roku kalendarzowym.

Pracodawca zawiera tylko jedną umowę o prowadzenie PPK, której załącznikiem jest lista osób będących uczestnikami PPK. Zmiana załącznika nie stanowi zmiany umowy o prowadzenie PPK.

Tak, ale pod pewnymi warunkami. Wpłatę podstawową możesz obniżyć (która standardowo wynosi 2% wynagrodzenia) tylko wówczas, gdy łączne wynagrodzenie brutto osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2 krotności minimalnego wynagrodzenia (w 2020 r. wynagrodzenie minimalne wynosi 2 600 zł brutto). Wtedy wpłata podstawowa może zostać obniżona nawet do 0,5% wynagrodzenia brutto. W związku z tym, powinieneś złożyć do pracodawcy właściwą deklarację.

Tak, nawet jeśli zrezygnujesz z odprowadzania wpłat. Wpłaty do PPK będą automatycznie wznawiane co 4 lata, począwszy od 1 kwietnia 2023 r. Twój Pracodawca będzie mieć ustawowy obowiązek poinformowania Cię o zbliżającej się dacie ponownego rozpoczęcia dokonywania wpłat. Do PPK możesz również powrócić w dowolnym czasie składając do Pracodawcy odpowiednią deklarację

Osoby zatrudnione w wieku od 18 do 54 lat zostaną zapisane do programu automatycznie. Osoby w wieku od 55 do 69 lat mogą dobrowolnie przystąpić do PPK po złożeniu odpowiedniego wniosku do pracodawcy. Osoby, które ukończyły 70 lat, nie mogą przystąpić do PPK. Należy również pamiętać, że PPK dotyczy wszystkich osób zatrudnionych, które podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Subfundusz stosuje strategię alokacji Aktywów, która zakłada, że udział akcji i innych udziałowych instrumentów finansowych oraz dłużnych papierów wartościowych w Aktywach Netto Subfunduszu może się wahać w granicach do 100%  wartości aktywów Funduszu. Alokacja aktywów pomiędzy części dłużna i akcyjną odbywać się będzie na podstawie oceny bieżących i oczekiwanych trendów na poszczególnych rynkach. Oznacza to, że nawet w okresach dekoniunktury na rynku akcji w skład portfela inwestycyjnego Subfunduszu będą wchodzić akcje oraz inne instrumenty o wysokim ryzyku inwestycyjnym. Może to prowadzić, wobec utrzymującej się dekoniunktury na giełdzie, do wahań i spadków wartości Jednostki Uczestnictwa Subfunduszu.

W związku z tym, że Subfundusz, w celu zabezpieczenia poszczególnych składników portfela inwestycyjnego, a także w celu sprawnego zarządzania Subfunduszem, może nabywać Instrumenty Pochodne, w tym Niewystandaryzowane Instrumenty Pochodne, z inwestycją w Jednostki Uczestnictwa Subfunduszu wiążą się dodatkowo następujące rodzaje ryzyka:

• w przypadku wszystkich rodzajów Instrumentów Pochodnych: ryzyko zmienności Bazy Instrumentu Pochodnego, ryzyko operacyjne, ryzyko rozliczenia transakcji oraz ryzyko płynności Instrumentów Pochodnych,
• w przypadku Niewystandaryzowanych Instrumentów Pochodnych: dodatkowo ryzyko kontrahenta.

Należy dodać, że zabezpieczanie Aktywów Subfunduszu może się odbywać przy użyciu różnych strategii zabezpieczających, które w szczególności mogą się opierać na skorelowaniu Aktywa zabezpieczanego oraz Aktywa Bazowego Instrumentu Pochodnego. W związku z tym pojawia się ryzyko niewłaściwego zabezpieczenia, oznaczające, że zyski na Instrumencie Pochodnym nie zrekompensują strat na Aktywie zabezpieczanym.

Ryzyko związane z faktem niedopuszczenia papierów wartościowych nabywanych przez Fundusz w ofercie pierwotnej (na rynku pierwotnym) do notowań na giełdzie (rynku wtórnym). Z reguły emitenci papierów wartościowych oferowanych na rynku pierwotnym w ramach oferty publicznej dążą do tego, aby papiery te były następnie notowane na giełdzie (rynku wtórnym). Może się okazać, że z różnych przyczyn te papiery wartościowe nie znajdą się w obrocie na rynku zorganizowanym (giełdzie), a w związku z tym ich płynność w znaczącym stopniu ulegnie ograniczeniu, z czym mogą się wiązać negatywne konsekwencje (zob. ryzyko płynności).

Tempo wzrostu gospodarczego w danym kraju, poprzez system międzynarodowych powiązań gospodarczych, jest uzależnione od stanu gospodarki światowej, w tym przede wszystkim sytuacji gospodarczej Unii Europejskiej oraz Stanów Zjednoczonych. Wspomniane powiązania powodują, iż pogorszenie koniunktury światowej może negatywnie wpływać na kondycję gospodarki danego kraju, a tym samym na kondycję jego podmiotów gospodarczych, a w efekcie na ceny papierów wartościowych emitowanych przez te podmioty.

Dodatkowo w przypadku krajów zaliczanych do grupy tzw. emerging markets (m.in. Polska, kraje Europy Środkowo-Wschodniej) charakterystyczne dla ich rynków finansowych są znaczne wahania poziomu inwestycji kapitału międzynarodowego. Przepływy obcego kapitału mogą nie być bezpośrednio związane z aktualną sytuacją wewnętrzną danego kraju, lecz wynikać z generalnych tendencji dotyczących przepływu kapitału pomiędzy poszczególnymi rynkami czy regionami geograficznymi. Przepływy te poprzez mechanizm popytu i podaży mogą być przyczyną znacznych zmian cen papierów wartościowych i w efekcie mogą powodować wahania oraz spadki cen Jednostek Uczestnictwa.

Jednym z najważniejszych elementów prowadzenia działalności gospodarczej jest otoczenie prawne. Niekorzystne zmiany w regulacjach prawnych (m.in. w: systemie podatkowym, systemie obrotu gospodarczego, systemie obrotu papierami wartościowymi) mogą negatywnie wpływać na emitentów papierów wartościowych oraz na atrakcyjność inwestycyjną instrumentów finansowych, a tym samym na ich ceny. Może to powodować wahania oraz spadki cen Jednostek Uczestnictwa. Należy przy tym podkreślić, że zmiany w systemie prawnym mogą mieć charakter nagłego i znaczącego pogorszenia się parametrów gospodarczych, przyczyniając się do gwałtownych ruchów cen papierów wartościowych na giełdzie lub na rynku, na którym są notowane.

Atrakcyjność inwestycyjna papierów wartościowych i instrumentów finansowych jest uzależniona od wielu parametrów makroekonomicznych, takich jak m.in. tempo wzrostu gospodarczego, poziom inflacji, poziom deficytu budżetowego, poziom deficytu na rachunku bieżącym, poziom bezrobocia, poziom kursów walutowych. Zmiany poszczególnych parametrów makroekonomicznych mogą negatywnie wpływać na atrakcyjność inwestycyjną poszczególnych papierów wartościowych, a tym samym na ich ceny. Może to powodować wahania oraz spadki cen Jednostek Uczestnictwa.

Ryzyko związane z możliwością zaistnienia sytuacji, w której lokaty Subfunduszu będą skoncentrowane na określonym rynku, określonym segmencie rynku lub w określonym sektorze. Wówczas niekorzystne zdarzenia mające negatywny wpływ na dany rynek, segment rynku lub sektor mogą w znaczącym stopniu wpływać na wahania i wartość Jednostek Uczestnictwa.

Mimo że zgodnie z Ustawą do prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu zobowiązany jest niezależny od Towarzystwa Bank Depozytariusz, może
– w wyniku błędu ze strony Depozytariusza lub innych zdarzeń związanych z przechowywaniem Aktywów, na które Towarzystwo nie ma wpływu
– wystąpić sytuacja mająca negatywny wpływ na wartość Aktywów Funduszu oraz wartość aktywów Subfunduszu.

Ryzyko wynikające z możliwości nieterminowego rozliczenia lub braku rozliczenia transakcji dotyczących składników portfela inwestycyjnego Subfunduszu. Nieterminowe rozliczenie lub brak rozliczenia transakcji może w przypadku negatywnego zachowania się cen papierów wartościowych wpływać na wahania oraz spadki wartości Jednostki Uczestnictwa. Dodatkowo nieterminowe rozliczenia lub brak rozliczeń transakcji mogą powodować konieczność poniesienia przez Subfundusz kar umownych wynikających z zawartych przez Subfundusz umów.

Ryzyko wynikające z faktu, że ceny papierów wartościowych i innych instrumentów na giełdzie lub rynku, na którym są notowane, w większym lub mniejszym stopniu podlegają zmianom w zależności od ogólnej sytuacji na rynku, czyli od stanu koniunktury giełdowej. Pogorszenie się koniunktury giełdowej może prowadzić do spadku cen większości notowanych papierów wartościowych i instrumentów finansowych, co z kolei może wpływać na spadki wartości Jednostek Uczestnictwa.

Ryzyko wynikające z faktu inwestowania przez Subfundusz większości swoich Aktywów w akcje oraz dłużne papiery wartościowe, w tym dłużne papiery wartościowe emitowane przez przedsiębiorstwa, z czym wiążą się określone kategorie ryzyka charakterystyczne dla danego rodzaju papierów wartościowych. W związku z przyjętą przez Subfundusz polityką inwestycyjną, ryzyko związane z przyjętą polityką inwestycyjną Subfunduszu i sposobem zarządzania jego aktywami jest zmienne.

Ryzyko operacyjne to ryzyko poniesienia przez Uczestnika strat w wyniku nieadekwatnych lub zawodnych procesów wewnętrznych, błędów ludzkich, błędów systemów, a także w wyniku zdarzeń zewnętrznych.

Ryzyko Wyceny rozumiane jako niepoprawne odzwierciedlenie wartości godziwej poszczególnych składników lokat. Jest to szczególnie istotne w kontekście instrumentów finansowych nie posiadających aktywnego rynku wyceny. W przypadku chęci zbycia takich walorów w przyszłości, fundusz może być narażony na ryzyko sprzedaży po kwocie znacznie niższej niż jest to odzwierciedlone w księgach.

Ryzyko dźwigni finansowej jest związane ze stosowaniem dźwigni finansowej, której mechanizm powoduje zwielokrotnienie zysków albo strat z transakcji.

Ryzyko dla zrównoważonego rozwoju oznacza zdarzenie lub warunki środowiskowe, społeczne lub związane z zarządzaniem, które – jeżeli wystąpią –mogłyby mieć rzeczywisty lub potencjalny, istotny negatywny wpływ na wartość inwestycji.

Ryzyko kontrahenta to ryzyko niewywiązywania się ze zobowiązań wobec Funduszu przez kontrahentów transakcji, których przedmiotem są Niewystandaryzowane Instrumenty Pochodne.

Ryzyko kredytowe wiąże się z możliwością niewywiązania się ze zobowiązań wobec Funduszu przez emitentów instrumentów finansowych posiadanych przez Fundusz.

Ryzyko płynności polega na braku możliwości sprzedaży, zakupu, likwidacji lub zamknięcia pozycji w aktywach Funduszu, przy ograniczonych kosztach i w odpowiednio krótkim czasie, na skutek czego jest zagrożona zdolność Funduszu do zbywania i odkupywania jednostek uczestnictwa.

Ryzyko walutowe przejawia się potencjalną możliwością spadku rentowności inwestycji dokonywanych w instrumenty notowane na zagranicznych rynkach papierów wartościowych lub denominowanych w walutach obcych, w wyniku aprecjacji waluty krajowej względem waluty obcej. Przy zakupie i sprzedaży walut obcych mogą ponadto występować niekorzystne różnice kursowe, powodujące obniżenie stopy zwrotu z inwestycji dokonywanych przez Subfundusz.

Ryzyko stopy procentowej to ryzyko spadku Wartości Aktywów Subfunduszu wynikającego z wahań wartości rynkowych pozycji wchodzących w skład aktywów Subfunduszu na skutek fluktuacji stóp procentowych. Zmiana rynkowych stóp procentowych wpływa bezpośrednio na wartość dłużnych papierów wartościowych.

Ryzyko koncentracji to ryzyko poniesienia straty wynikającej z braku dywersyfikacji portfela Aktywów lub z dużej ekspozycji na ryzyko pojedynczego emitenta papierów wartościowych lub grupę powiązanych emitentów.

Ryzyko kursów akcji to ryzyko spadku Wartości Aktywów Subfunduszu wynikającego z wahań wartości rynkowych instrumentów udziałowych. Ceny tych instrumentów finansowych podlegają fluktuacja pod wpływem ogólnych tendencji rynkowych w kraju i na świecie, postrzeganiem przez inwestorów pozycji rynkowej i finansowej poszczególnych podmiotów czy też ogólnej oceny ich perspektyw rozwoju.